گــــــروه علـــوم تجـــــربي آﻣـــﻮﺯﺷـــــﻰ
| ||
|
مشکل این است که شیرین کردن آب دریا به مقدار زیادی انرژی نیاز دارد.
نمک به آسانی در آب حل میشود و پیوندهایی نیرومند ایجاد میکند که درهمشکستنشان دشوار است. هم انرژی و هم فناوری مورد نیاز برای نمکزدایی هزینهی زیادی دارند و به همین دلیل این فرایند بسیار گران تمام میشود. البته بسته به دستمزد نیروی کار و قیمت انرژی در جاهای مختلف این هزینه متفاوت است. بهایی که برای آب شیرین رودخانه یا چاهها میپردازیم از یکدهم این قیمت هم کمتر است، حتی کشاورزان از این هم کمتر پرداخت میکنند. اما این فاصله در حال کاهش است، زیرا کمکم هزینه یافتن منابع تازهی آبهای زیرزمینی و یا احداث سدهای جدید رو به افزایشاند. این موجب میشود نمکزدایی به عنوان یکی از راههای تامین آب آشامیدنی مطرح شود بر اساس آمارهای اتحادیهی بینالمللی نمکزدایی در سال ۲۰۰۷، ۱۳۰۰۰ کارخانه آبشیرینکن در سراسر جهان فعال بودهاند که در حدود ۶/۵۵ میلیارد لیتر آب شیرین در هر روز تولید کردهاند. بس یاری از این کارخانهها در کشورهایی مانند عربستان سعودی کار میکنند. در این کشورها انرژی بهایی اندک دارد. اما چگونه با استفاده از انرژی آب از نمک جدا میشود؟ برای شکستن پیوندهای آب شور دو راه اساسی وجود دارد: تقطیر گرمایی و جدایش غشایی. در نخستین شیوه از گرما برای تبخیر آب استفاده میشود و پس از برجای ماندن نمک، بخارآب چگالیده و بر اثر سرمایش به آب تبدیل میشود. در روش دوم معمولترین شیوه اسمز وارون نام گرفتهاست. با گذراندن آب دریا از میان یک پردهی نیمهتروا نمک از آن جدا میشود. این فناوری نسبت به روش اول انرژی کمتری مصرف میکند. نمکزدایی هزینههای زیستمحیطی نیز دارد. مکش آب دریا به درون دستگاهها بچهماهیها و فیتوپلانکتونها را از بین میبرد و به زنجیرههای غذایی آسیب میرساند. مشکل دیگر این است که شوراب تولید شده را چه کنیم؟ باز گرداندن آن به دریا به موجودات زندهی اقیانوس آسیب میرساند. شاید بتوانیم از شدت این تاثیرهای مخرب بکاهیم اما این کار باعث افزون شدن هزینهها میشود. شاید بهترین راه این باشد که منابع آب شیرینمان را عاقلانهتر مورد استفاده قرار دهیم اما با افزایش جمعیت جهان ناچاریم که به نمکزدایی بیشتر توجه کنیم..
نظرات شما عزیزان: موضوعات مرتبط: برچسبها: |
|
[ فالب وبلاگ : وبلاگ اسکین ] [ Weblog Themes By : weblog skin ] |